Risico- en crisiscommunicatie

Een essentieel onderdeel van redelijk veiligheidsbeleid en goede crisisbeheersing is de communicatie met de maatschappij. Veel van de klassieke aanbevelingen zijn gebaseerd op onderzoek naar risicoperceptie – en dat is wat anders dan risicoacceptatie – en op de ervaring van, in de woorden van Paul ’t Hart, adviseurs met één crisiservaring. Crisislab onderzoekt wat de behoeften en verwachtingen van burgers werkelijk zijn.

Een kernresultaat van het onderzoek van Crisislab is dat de burger ‘narrig’ is: wie de burger benadert met simpele vragen krijgt een simpel, emotie-gestuurd en egocentrisch antwoord. Nuances in de vraagstelling en/of het plaatsen van de burger in de positie van een bestuurder leidt tot veel meer genuanceerde en vooral rationele mening.

De VU-oratie van Ira Helsloot De symboliek voorbij (2007) kondigt deze kernonderzoekslijn aan. Als ‘mijlpublicatie’ zien wij het tweejarige onderzoek dat is samengevat in Nieuwe perspectieven op de omgang met risico’s en verantwoordelijkheden (min BZK, 2012).

Internationaal is hierover in het European Journal of Risk Regulation het artikel ‘The intractable citizen and the one sighted risk professional’ (2012) gepubliceerd.

Onze inzichten hebben we recent in verschillende specifieke onderzoeken toegepast:

 

Opleidingen, trainingen, presentaties en korte adviestrajecten over effectieve risico- en crisiscommunicatie hebben we gegeven voor veiligheidsregio’s en grote gemeenten, het interdepartementaal directeurenoverleg communicatie VORA en grotere bedrijven zoals Shell en NAM.